Íslenskar þjóðsögur eru fjársjóður sagna sem ofnar eru leyndarmál huldufólks, álfa og annarra dulspekilegra verna. Þessar sögur hafa myndhöggrað menningarlega sjálfsmynd Íslands og innrennt landslaginu með töfrandi og undrun.
Í heillandi veggteppi íslenskra þjóðsagna eru ríkjandi verurnar huldufólkið, þekkt sem Álfarnir. Þeir deila sláandi líkindi við menn, að vísu örlítið hærri, mjótt og stórkostlega falleg. Líkt og álfarnir, sem eru sýndir í helgimyndaverkum J.R.R. Tolkien, á svipur þeirra djúpar rætur í norrænni goðafræði — vitnisburður um varanleg áhrif Íslendingasagna og fornfræða.
Þó að sumar sögur lýsi þeim sem mannlíkum í útliti, að vísu með mýkri eiginleika og viðkvæmari ramma, eru þær sagðar skorta greinilega philtrum og philtral hrygg sem finnast í mönnum. Þrátt fyrir þennan mun lifa þeir, elska og njóta lífsins líkt og starfsbræður þeirra manna, með líftíma langt umfram okkar eigin. Reyndar lýsa hátíðahöld þeirra, einkum á hátíðartímabili jólanna, búsvæði þeirra með gleðilegri gleði.
Á síðum Prose-Eddu eru álfar oft nefndir í sömu andrá og guðir, búsettir í ríkjum eins og Álfheimum, landi Ljósálfanna. Samt eru dökkálfarnir, sem búa undir jörðinni, í andstöðu við geislandi ættingja sína, útlit þeirra og framkomu verulega frábrugðin lýsandi hliðstæðum þeirra.
Samkvæmt Íslenska álfaskólanum, sem er dýrð stofnun sem kafar ofan í ranghala álfaskrifsins, eru yfir 50 aðgreindar tegundir álfa á Íslandi. Sem útskrifaður af þessari álitnu stofnun er ég einstaklega hæfur til að miðla innsýn í grípandi heim íslenskra álfa.
Álfar, eða álfar, eru dáðir forráðamenn náttúrunnar í íslenskum þjóðsögum. Með bústað í afskekktum skógum og dölum eru þessar dulspekilegar verur djúpt samtvinnaðar landinu og trufla búsvæði þeirra er talið bjóða ógæfu.
Þrátt fyrir nútímavæðingu halda margir Íslendingar ósvikna trú á tilvist huldufólks og álfa. Þessi lotning mótar samskipti þeirra við náttúruheiminn og hlúa að djúpri virðingu fyrir hefðinni og náttúruvernd.
Skuldbinding Íslands um að varðveita búsvæði huldufólks og álfa er áberandi í ýmsum þáttum daglegs lífs. Vegagerð og landmótun leitast vandlega í veg fyrir truflandi svæði sem talin eru vera byggð af þessum dulúðugu verum. Til dæmis, þegar skipuleggja nýja innviði, svo sem vegi eða byggingar, ráðfæra ríkisstofnanir við þjóðfræðinga til að bera kennsl á svæði með goðsagnakennda þýðingu. Þetta samráðsferli tryggir að framkvæmdir virða helgi þessara staða og endurspeglar menningarlega lotningu Íslands fyrir hinu yfirnáttúrulega.
Tilvísanir í huldufólk og álfa eru ofnar inn í menningardúk Íslands og auðga bókmenntir, myndlist, tónlist og hátíðir með tilfinningu fyrir dulúð og undrun. Þessar tjáning fagna goðsagnakenndum arfleifð landsins.
Gestir á Íslandi eru töfraðir af tálgun huldufólks og álfa og leita að stöðum sem taldir eru vera bústaðir þeirra. Leiðsögn býður upp á svipmyndir inn í heim íslenskra þjóðsagna og bjóða ferðamönnum að sökkva sér niður í sögur um galdra og leyndardóma.
Þegar ferðamenn skoða hrikalegt landsvæði Íslands eru þeir hvattir til að virða helgi náttúrunnar og hið viðkvæma jafnvægi milli mannheimsins og ríkja huldufólks og álfa. Með því móti leggja þau af stað í ferðalag þar sem goðsögn og raunveruleiki fléttast saman og töfrar náttúruheimsins lifnar við.
Sjá Hvítserkur, einnig þekktur sem Tröll Norðvesturlands, stórkostlegur 15 metra hár basaltbergstakkur sem rísar stórkostlega úr Húnaflóa. Saga Hvítserkur, brött í þjóðsögum og þjóðsögum, þrungar fornum viðhorfum Íslendinga.
Þjóðsögnin segir að Hvítserkur hafi einu sinni verið ægilegt tröll, sem var af skaganum, knúinn af brennandi staðfestu um að taka í sundur bjöllur Þingeyraklausturklaustursins í sundur. Í íslenskum þjóðsögum eru tröll, öfugt við álfa, sögð hafna djúpan ótta við kristni.
Blindað af reiði og óvægilegt í leit sinni, var dýrið ómeðvitað fyrir hækkandi sól og varð að eilífu petrified í geislum sínum.
Með því að endurspegla þessa sögu verður augljóst að þjóðtrú Hvítserkur ber fíngerðan kristinn boðskap, ofinn inn í dúk íslenskrar sagnaritunar. Það þjónar sem áberandi allegóría fyrir andspyrnu gegn kristnivæðingu Íslands og lýsir þeim sem loðust við fornar skoðanir sem þrjóska, heimska og kannski víst fyrir svipuðum örlögum og tröll forðum.
Umbreyting Íslands til kristninnar árið 1000 e.Kr., undir yfirvofandi ógn af innrásinni frá Noregi, markaði stórkostlegt umskiptatímabil. Iðkendur gamla norrænu guðanna stóðu frammi fyrir ostracism og refsingu á árþúsundum sem fylgdu, þegar þjóðin glímdi við nýfundna trú sína.
Með þjóðsögum Hvítserkur sjáum við flókið samspil sögu, trúar og menningarlegrar sjálfsmyndar og býður upp á djúpstæða innsýn í viðvarandi anda þjóðar Íslands.
Glæstur meðfram fallegri suðurströndinni liggja Reynisdrangar, tríó stórkostlegra bergstólpa sem spretta upp úr djúpum hafsins milli þorpsins Vík og Reynisfjarðarstrandarinnar. Samkvæmt staðfræðum voru þessar tígulegu myndanir einu sinni tröll, frystar í tímanum af fyrsta ljósi dögunar.
Þjóðsögnin segir að þessi tröll hafi verið í miðri skaðlegum athöfnum og reyndu að hífa skip á land undir skikkju myrkursins. Hins vegar, þegar sólin fór að hækka lýstu geislar hennar sjóndeildarhringinn og náðu tröllunum ókunnugt. Í sínu petrified ástandi standa þeir að eilífu sem vitnisburður um duttlungum náttúrunnar og varanlegan kraft íslenskrar þjóðsögur.
Leigja 4x4 sendibíl í Ísland
RENT NOW
© 2024 Campsire.com
v.1.3
