Bolludagur, ástúðlega þekktur sem “Cream Bun Day,” stendur sem einstakur og kært frí í íslensku dagatali. Þessi hátíð er undanfari þriggja daga hátíðar þar sem Sprengidagur og Öskudagur er tími eftirláts, félagskapar og að sjálfsögðu nóg af rjómabollum.

‍

‍

Bolludagur er upprunninn frá dönskum eða norskum rótum seint á 19. öld og fann heimili sitt í íslenskri menningu og þróaðist í greinilega og yndislega hefð. Hátíðarnar sparka af stað með því að börn prýða litríka pappírsprik, þekkt sem “bolludagsvöndur” eða “bunudagsvöndur”, til að spönka foreldra sína og aðra fullorðna á meðan þeir syngja “bolla, bolla, bolla!” í vændum sætra verðlauna.

‍

Í skiptum fyrir ósvífna spönkurnar gefa fullorðnir börnunum góðfúslega rjómalöguð ánægju: sætar rjómabollur fylltar af sultu og prýddar lúslegu súkkulaði. Fjöldi bolla sem bárust speglar fjölda vel heppnaðra spanka og bætir fjörugum þætti við hefðina.

‍

‍

Þó að spannþátturinn hafi smám saman minnkað í þýðingu er ánægjan af rjómabollum áfram í hjarta Bolludags. Á hverju ári láta Íslendingar undan yfir milljón rjómabollum, sem er vitnisburður um viðvarandi áfrýjun þessarar yndislegu skemmtunar. Bakarar á staðnum vinna sleitulaust að því að framleiða fjölbreytta Bolludagsbollur sem bæta við ótal heimabakaðan sköpun sem unnin eru á heimilum víða um land.

‍

En af hverju halda Íslendingar Bun Day? Fyrir utan skandinavískan uppruna sinn þjónar Bolludagur sem gleðileg sparka til loka vetrar og upphaf Lenten tímabilsins. Það er tími fyrir fjölskyldur og vini að koma saman, deila hlátri og sögum og að sjálfsögðu njóta þeirrar einföldu ánægju að njóta dýrindis skemmtunar.

‍

‍

Þar sem Íslendingar sjá ákaft fram á komu Bolludagsins ár hvert þjóna hátíðarhöldin sem gleðileg áminning um mikilvægi hefðar, samfélags og hreina gleði þess að gæða sér á sætri rjómabonu.

‍

Myndir inneign: braudogco Instagram